صریح می‌گویم: انتظار من از یک نشریه‌ای ایرانی خارج از کشور (اتریش) چیزی نیست که هم‌اکنون در نشریه توان شاهد انتشارش هستیم. این عدم رضایت، البته ناشی از آرمان‌گرایی‌‌ام نیست، خوب می‌دانم که یک گروه کاری غیرحرفه‌ای نمی‌تواند با کار پاره‌وقت و غیرمتمرکز چه در بخش فارسی و چه در بخش آلمانی، نشریه‌ای حرفه‌ای و منطبق با استانداردهای ایران یا اتریش ارائه کند. وقتی سطح انتظاراتم را با واقعیت‌های دور و بر هم‌سو می‌کنم، توان را نشریه‌ای می‌بینم که بی‌توجه به محدودیت‌های ناگزیرش در تأمین منابع مالی و انسانی‌، دائماً در حال بلندپروازی است و دامنه‌های فعالیت‌هایش را گستره‌‌ای از علم، صنعت، فرهنگ و مسائل صنفی مهندسان معرفی می‌کند. واضح است که تحقق بخشیدن به چنین رویکردی وسیع و پردامنه‌ای، از یک طرف دشوار و دیریاب خواهد بود و از طرف دیگر پراکندگی و عدم انسجام در محتویات داخل مجله و سردرگمی مخاطبان را به دنبال خواهد داشت.
واقعیت این است که الزاماً تخصصی کردن نشریه‌ای که به نام نشریه «مهندسان ایرانی مقیم اتریش» منتشر می‌شود، راه حلی ایده‌آل برای تعیین چارچوب محتوایی این نشریه نیست. چرا که که با وجود رشته‌های فنی و مهندسی متعدد و گرایش‌های مختلف در داخل هر یک از آن‌ها، مطالعه‌ یک مقالهٔ‌ شیمی برای یک مهندس معمار به عنوان نمونه، نمی‌تواند چیزی جز ملال و کسالت‌ ناشی از ناتوانی در درک مفاهیم را به همراه داشته باشد. به علاوه نشریات معتبر و ژورنال‌های تخصصی دیگری برای این کار وجود دارند که با رعایت محتوای کیفی سطح بالا، امکان رقابت را از ما سلب می‌کنند. در چنین وضعیتی، فکر می‌کنم حذف مقالات علمی و تخصصی و پرداخت صرف به جنبه‌های صنفی رشته‌های مهندسی نخستین گام برای ترمیم شکاف بین توان و خوانندگانش باشد.
توان برای موفقیت و افزوده شدن به طیف خوانندگانش باید خواندنی‌تر شود. خواندنی‌تر شدن به معنی افت کیفیت و افتادن به ورطهٔ‌ سطحی‌نگری نیست. اختصاص یک پرونده‌‌ موضوعی در هر شماره بر اساس سیاست‌گذاری‌های کلی کانون و با در نظر گرفتن کلیدواژه‌هایی همچون «تحصیل»، «صنف مهندسی»، «اقامت در اتریش» و «ملیت ایرانی» و موارد مشابه، یکی از رویکردهایی است که می‌تواند توان را خواندنی‌تر کرده و آن را از پراکنده‌گویی و کلی‌گویی‌های کنونی‌اش رها کند. نگارنده ضمن استقبال از رویکرد اخیر شورای نویسندگان در اختصاص پرونده‌ ویژهٔ ۱۵ سالگی توان، امیدوار است با موفقیت این تجربه، شاهد تداوم آن و ایجاد تحول در مدیریت محتوایی این نشریه‌ باشد.